Emoties. Ja, die kennen we allemaal. Iedereen die zich wel eens op
het pad heeft begeven van innerlijke groei, weet van het belang van
emoties. Dat je ze beter niet onderdrukt enzo. Dat je ze toe mag laten,
dat ze je helpen om te laten zien en voelen waar het knelt. Zeker,
zeker. Heel mooi. Maar. Hoe je dat precies doet is niet altijd even
duidelijk. En dan heb ik het nog niet over makkelijk.
Eerst wil ik het onderscheid maken tussen emoties en gevoelens. Nee,
dat is niet hetzelfde. Emoties (en dan heb ik het over de minder fijne)
zijn eigenlijk tekenen van onbegrip. Wat gebeurt er als iemand je
kwetst? Je voelt wellicht een vlaag van verdriet of boosheid door je
heen trekken. Je kan dat goed voelen in je lichaam: op bepaalde plaatsen
verkrampt je lijf. Dat fysieke ineenkrimpen is een reactie op iets dat
je niet begrijpt. Er komt een energie op je af die je niet kunt
plaatsen, die botst met de jouwe en die je wellicht niet gerechtvaardigd
acht. Die botsing en het onbegrip ontlaad je in de emotie. Jep, je bent
boos!
Een emotie is dus een explosie van onbegrip. Het heeft iets heftigs in zich. Een emotie kan je helemaal in beslag nemen en je daarmee wegtrekken van je centrum, van je hart. Het brengt je eigenlijk buiten jezelf. Je ervaart een gebrek aan innerlijke helderheid; je gevoelens. Emoties zijn als wolken voor de heldere zon.
Gevoelens daarentegen neem je heel anders waar. Ze zijn subtieler en stiller van aard. Zachte fluisteringen, diep innerlijk weten of een plotseling intuïtief handelen. Gevoelens brengen je dichter naar en dieper in je centrum, ze hebben met je intuïtie te maken. Iedereen heeft intuïtie, alleen is het bij velen van ons wat zoekgeraakt. Toch hebben we allemaal ervaringen met het ‘onderbuikgevoel’. Je weet niet waarom, je kunt het niet uitleggen maar het wás zo. Het klopte. Gevoelens ontstaan binnen in je en lijken uit het niets te komen. Emoties daarentegen hebben vaak een aanleiding of trigger buiten je. Ze dragen onmacht in zich, wat ligt in het feit dat je je slachtoffer voelt van iets dat jou wordt aangedaan.
Nou lijkt het misschien of ik wil zeggen dat emoties ‘fout’ zijn en gevoelens ‘goed. Nee hoor. Want zonder emoties kunnen er geen gevoelens zijn. Ze horen bij elkaar, net als goed en fout. Het één kan niet bestaan zonder het ander. Je hebt ze allebei nodig, het gaat erom een punt te vinden in jezelf waarin je noch te ver schiet in je emoties, noch deze onderdrukt. Dan kan er ruimte ontstaan voor stilte. En in die stilte en rust kunnen gevoelens naar boven komen.
Maar. Hoe kan je omgaan met emoties? Allereerst: wees je ervan bewust dat ze een belangrijk deel uitmaken van jou. Ze verdienen je respect en aanvaarding. Zie een emotie als iets wat bij je komt om gezien te worden. Ga er niet vol in maar kijk er met bewustzijn van een afstand naar. Stop het niet weg, maar verheerlijk het ook niet. Nodig het uit er volledig te zijn, zonder jezelf erin te verliezen. Bijvoorbeeld die boosheid. Ervaar deze energie in je lichaam, terwijl je ernaar blijft kijken en waarneemt wat er in je lichaam gebeurt. Wat je doet is de emotie (ontstaan uit onbegrip – Waarom gebeurt dit? Waar heb ik dit aan verdiend?) omringen met bewustzijn, met begrip.
En dan hoor ik mensen zeggen: ‘Ik weet dat ik met onverwerkte emoties zit, ik ken de oorzaken, ik ben me ervan bewust maar het gáát maar niet weg!’ Tja. In dat geval is er toch een subtiel verzet tegen de emotie. Zolang je dat doet ben je in oorlog, een gevecht met jezelf. En zal de emotie zich op allerlei manieren verzetten. Maar weet je, uiteindelijk win je het niet. De emotie zal zich vastzetten in je lichaam en opduiken in de vorm van fysieke pijn of depressie. In je lichaam wordt het allemaal vastgehouden. Met een vorm van bewegen (yoga, dans) kan je je lichaam voelen en daarmee vind je de toegangspoort tot vastzittende emoties.
Terug naar omgaan met emoties. Hoe ik daar zelf mee omga. Laat ik je een voorbeeld geven dat uit mijn leven is gegrepen! Onze jonge kinderen zijn om de beurt ziek en dat hakt in op mijn nachtrust. Met wallen tot op mijn knieën sleep ik me door de dagen heen. De kids zitten ook niet lekker in hun vel (iets met spiegelen) en tegen het eind van een middag heb ik het helemaal gehad. Ik word zo boos en val uit tegen ze. Op dat moment kan ik mijn kinderen de schuld geven dat ze zo vervelend zijn. Maar het zit ‘m niet mijn kinderen. IK ben moe. IK ben boos. Op het moment dat ik de boosheid naar mezelf toehaal en ernaar kijk, kan ik de boosheid omhullen met begrip, waardoor het afneemt. Ik heb een vet slaaptekort en dat voel ik nog steeds maar het verzet tegen de moeheid en de boosheid eromheen kan afnemen. Het gedrag van de kinderen, de oorzaak van mijn boosheid, doet er nu niet meer toe. Ik verschuif mijn aandacht van buiten naar binnen waarmee ik verantwoordelijkheid neem voor mijn emotie. Ik keer daarmee puur naar binnen en zeg ‘Oke, dit is mijn reactie, ik begrijp het. Ik begrijp dat ik me voel zoals ik me voel.’
Je op zo’n manier begripvol en liefdevol toebuigen naar jezelf, maakt zo heerlijk vrij. Je laat de buitenwereld los en legt de verantwoordelijkheid bij jezelf. Je geeft toe: ‘IK voel me zo, IK kies ervoor om zo te reageren en IK kan daar iets aan doen’. De kern van innerlijke groei is dat je niets onderdrukt, maar dat je er de verantwoordelijkheid voor neemt. JIJ en jij alleen hebt zeggenschap over je emoties. Het is tegelijkertijd een vorm van nederigheid: jezelf heel eerlijk in de ogen zien, ook op je minder mooie momenten. Er is zachtheid en liefde nodig voor deze zelfacceptatie. Je begrijpt jezelf, je vergeeft jezelf.
Uiteindelijk is het heel eenvoudig: het gaat om liefde voor jezelf, in je hart. Alles daarvoor zit al in jezelf en staat tot je beschikking. Ja echt. Misschien vind je niet direct jouw ‘knop’ tot zelfacceptatie. Wordt dan niet boos op jezelf :-) maar blijf rustig proberen en wees geduldig met jezelf. Want geduld… is ook een vorm van liefde.
In mijn praktijk 'Puur op gevoel' en in mijn workshops lichaamswerk met het gevoel van de tango, begeleid ik mensen in het (her)ontdekken van hun gevoel en hart. Waarmee wensen bovenkomen, blokkades overwonnen worden en mensen ontdekken wie ze werkelijk zijn en wat ze willen doen. Dat werkt heel bevrijdend en zorgt voor inzichten en beweging. Wil je meer weten? Neem dan contact met mij op voor een intake gesprek.
Wil je een berichtje ontvangen als er een nieuw artikel verschijnt? Stuur me dan een mail via info@puuropgevoel.nu.
Een emotie is dus een explosie van onbegrip. Het heeft iets heftigs in zich. Een emotie kan je helemaal in beslag nemen en je daarmee wegtrekken van je centrum, van je hart. Het brengt je eigenlijk buiten jezelf. Je ervaart een gebrek aan innerlijke helderheid; je gevoelens. Emoties zijn als wolken voor de heldere zon.
Gevoelens daarentegen neem je heel anders waar. Ze zijn subtieler en stiller van aard. Zachte fluisteringen, diep innerlijk weten of een plotseling intuïtief handelen. Gevoelens brengen je dichter naar en dieper in je centrum, ze hebben met je intuïtie te maken. Iedereen heeft intuïtie, alleen is het bij velen van ons wat zoekgeraakt. Toch hebben we allemaal ervaringen met het ‘onderbuikgevoel’. Je weet niet waarom, je kunt het niet uitleggen maar het wás zo. Het klopte. Gevoelens ontstaan binnen in je en lijken uit het niets te komen. Emoties daarentegen hebben vaak een aanleiding of trigger buiten je. Ze dragen onmacht in zich, wat ligt in het feit dat je je slachtoffer voelt van iets dat jou wordt aangedaan.
Nou lijkt het misschien of ik wil zeggen dat emoties ‘fout’ zijn en gevoelens ‘goed. Nee hoor. Want zonder emoties kunnen er geen gevoelens zijn. Ze horen bij elkaar, net als goed en fout. Het één kan niet bestaan zonder het ander. Je hebt ze allebei nodig, het gaat erom een punt te vinden in jezelf waarin je noch te ver schiet in je emoties, noch deze onderdrukt. Dan kan er ruimte ontstaan voor stilte. En in die stilte en rust kunnen gevoelens naar boven komen.
Maar. Hoe kan je omgaan met emoties? Allereerst: wees je ervan bewust dat ze een belangrijk deel uitmaken van jou. Ze verdienen je respect en aanvaarding. Zie een emotie als iets wat bij je komt om gezien te worden. Ga er niet vol in maar kijk er met bewustzijn van een afstand naar. Stop het niet weg, maar verheerlijk het ook niet. Nodig het uit er volledig te zijn, zonder jezelf erin te verliezen. Bijvoorbeeld die boosheid. Ervaar deze energie in je lichaam, terwijl je ernaar blijft kijken en waarneemt wat er in je lichaam gebeurt. Wat je doet is de emotie (ontstaan uit onbegrip – Waarom gebeurt dit? Waar heb ik dit aan verdiend?) omringen met bewustzijn, met begrip.
En dan hoor ik mensen zeggen: ‘Ik weet dat ik met onverwerkte emoties zit, ik ken de oorzaken, ik ben me ervan bewust maar het gáát maar niet weg!’ Tja. In dat geval is er toch een subtiel verzet tegen de emotie. Zolang je dat doet ben je in oorlog, een gevecht met jezelf. En zal de emotie zich op allerlei manieren verzetten. Maar weet je, uiteindelijk win je het niet. De emotie zal zich vastzetten in je lichaam en opduiken in de vorm van fysieke pijn of depressie. In je lichaam wordt het allemaal vastgehouden. Met een vorm van bewegen (yoga, dans) kan je je lichaam voelen en daarmee vind je de toegangspoort tot vastzittende emoties.
Terug naar omgaan met emoties. Hoe ik daar zelf mee omga. Laat ik je een voorbeeld geven dat uit mijn leven is gegrepen! Onze jonge kinderen zijn om de beurt ziek en dat hakt in op mijn nachtrust. Met wallen tot op mijn knieën sleep ik me door de dagen heen. De kids zitten ook niet lekker in hun vel (iets met spiegelen) en tegen het eind van een middag heb ik het helemaal gehad. Ik word zo boos en val uit tegen ze. Op dat moment kan ik mijn kinderen de schuld geven dat ze zo vervelend zijn. Maar het zit ‘m niet mijn kinderen. IK ben moe. IK ben boos. Op het moment dat ik de boosheid naar mezelf toehaal en ernaar kijk, kan ik de boosheid omhullen met begrip, waardoor het afneemt. Ik heb een vet slaaptekort en dat voel ik nog steeds maar het verzet tegen de moeheid en de boosheid eromheen kan afnemen. Het gedrag van de kinderen, de oorzaak van mijn boosheid, doet er nu niet meer toe. Ik verschuif mijn aandacht van buiten naar binnen waarmee ik verantwoordelijkheid neem voor mijn emotie. Ik keer daarmee puur naar binnen en zeg ‘Oke, dit is mijn reactie, ik begrijp het. Ik begrijp dat ik me voel zoals ik me voel.’
Je op zo’n manier begripvol en liefdevol toebuigen naar jezelf, maakt zo heerlijk vrij. Je laat de buitenwereld los en legt de verantwoordelijkheid bij jezelf. Je geeft toe: ‘IK voel me zo, IK kies ervoor om zo te reageren en IK kan daar iets aan doen’. De kern van innerlijke groei is dat je niets onderdrukt, maar dat je er de verantwoordelijkheid voor neemt. JIJ en jij alleen hebt zeggenschap over je emoties. Het is tegelijkertijd een vorm van nederigheid: jezelf heel eerlijk in de ogen zien, ook op je minder mooie momenten. Er is zachtheid en liefde nodig voor deze zelfacceptatie. Je begrijpt jezelf, je vergeeft jezelf.
Uiteindelijk is het heel eenvoudig: het gaat om liefde voor jezelf, in je hart. Alles daarvoor zit al in jezelf en staat tot je beschikking. Ja echt. Misschien vind je niet direct jouw ‘knop’ tot zelfacceptatie. Wordt dan niet boos op jezelf :-) maar blijf rustig proberen en wees geduldig met jezelf. Want geduld… is ook een vorm van liefde.
In mijn praktijk 'Puur op gevoel' en in mijn workshops lichaamswerk met het gevoel van de tango, begeleid ik mensen in het (her)ontdekken van hun gevoel en hart. Waarmee wensen bovenkomen, blokkades overwonnen worden en mensen ontdekken wie ze werkelijk zijn en wat ze willen doen. Dat werkt heel bevrijdend en zorgt voor inzichten en beweging. Wil je meer weten? Neem dan contact met mij op voor een intake gesprek.
Wil je een berichtje ontvangen als er een nieuw artikel verschijnt? Stuur me dan een mail via info@puuropgevoel.nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten