Persoonlijke groei is iets dat je zelf wilt

Als mensen in mijn praktijk komen dan hebben ze een vraag. Omdat het ergens niet lekker loopt. Knelt. De aanleidingen zijn even divers als er mensen zijn, maar altijd is er dat ene besef; je gaat er iets aan doen. En dat betekent dat er dingen gaan veranderen en bewegen in jezelf. Maar ook in je omgeving. Eerst de mensen dichtbij je, daarna wellicht verder. Het ‘ripple effect’ treedt op. En jij… bent de eerste druppel.

Persoonlijke ontwikkeling versus persoonlijke groei

Word je gecoacht, dan ga je je ontwikkelen en ontstaat er wellicht groei. In mijn optiek zit er een verschil tussen persoonlijke ontwikkeling en -groei. Ontwikkeling heeft te maken met het leren van vaardigheden en competenties. Het maakt je effectiever, je pakt de dingen anders aan, gaat inzien wat niet meer werkt en je gaat dingen anders doen. Top! Groei gaat een laagje dieper. Waarom? Bij persoonlijke groei is je kern betrokken. Om bij die kern te komen heb je vaak weerstand te overwinnen. Je leert dingen af, je laat overtuigingen en belemmeringen los die je niet meer helpen of zelfs stagneren in je groei. Afdalen naar de kern kan gepaard gaan met angst; je laat je veiligheid los. Persoonlijke groei is eigenlijk heel paradoxaal: je laat los (wat dan ook) maar daardoor krijg je meer. Innerlijk groeien brengt je dus in contact met je kern. Het verbetert de kwaliteit van je leven en indirect ook dat van anderen.

Basisrecept voor persoonlijke groei

Om persoonlijk te groeien zijn twee ‘basis ingrediënten’ nodig. Als eerste: je moet het willen. Echt willen vanuit jezelf. Voeg daaraan toe: de bereidheid om te oefenen. Dat betekent ook volhouden als het lastig wordt; zonder je eerste ingrediënt ‘écht willen’ zwakt het proces af en stranden je goede bedoelingen ergens halverwege de rit. Je kunt 100 coachsessies doen, maar als je er niet mee aan de slag gaat, is het net als reisgidsen lezen, je reis boeken en dan niet gaan. Wel heb ik goed nieuws; als je erin gaat en je houdt vol, dan is het de reis die je gaat maken meer dan waard!

Is het dan erg als je halverwege het proces stopt? Nee, helemaal niet. Je kunt jezelf afvragen of je er dan al klaar voor was. Knelt dat wat niet lekker loopt wel hard genoeg? Misschien is de tijd in jou of je omgeving er nog niet rijp voor.

Voelen of je er klaar voor bent

Maar hoe weet je nou of je er klaar voor bent? Of je het echt wilt? Dat kan je voelen. En dat kan best eng zijn in het begin. Je laat wellicht je veilige en geborgen kaders los. Met de bijbehorende overtuigingen (‘zo doen we dit’). Je vaart uit je veilige (maar knellende) haven de misschien wel woeste zee op. Je hebt geen idee wat je te wachten staat. Alle andere schepen blijven wel in de haven. Sluit je ogen eens en stel je het maar eens voor. Wil je het dan nog steeds? Hmmm… je gaat ervoor. Toch?

Je kunt dat verder checken bij jezelf door je bewust te worden van hoe vaak je ‘ik moet’ of ‘dat moet’ zegt. Hardop of in jezelf. Moeten geeft vaak aan dat je er niet voor kiest om iets te doen, maar dat je gewoon veronderstelt dat het erbij hoort. Moeten heeft dus vaak te maken met een soort van automatische piloot. Door veel te moeten zet je jezelf onder druk. Je moet dan zoveel en je komt minder toe aan de dingen die je zelf belangrijk vindt of die bij jou passen. Moeten is neutraler dan willen. Met ‘ik wil’ geef je aan dat je ergens voor kiest. Bij ‘ik moet’ lijkt het er meer op dat een ander het je oplegt – wat in feite ook zo is. Je hebt geen keus en bent dus minder verantwoordelijk. Probeer maar om elke keer als je ‘ik moet’ zegt, dat te veranderen in ‘ik wil’. Zonder aarzeling kan je dan de vervolgvraag aan jezelf stellen: ‘wil ik dat wel écht?’. Zodra je voelt ‘ja. ik wil’, dan sta je stevig aan het begin van de verandering.

Intrinsiek gemotiveerd zijn

Het pad van innerlijke groei vraagt om motivatie. De brandstof voor motivatie is interesse. Interesse in wie jij bent. Wie je wérkelijk bent. In alle puurheid. Van binnen. Interesse hebben in je diepere drijfveren. Niet de wens om een kopie van iemand anders te worden, je rolmodel bijvoorbeeld. Werkelijke motivatie zorgt ervoor dat je blijft zoeken. Niet opgeeft. Voorbij je ongemakken. Voorbij die blokkade. Je voelt namelijk dat er méér is. Is dat hard werken en soms helemaal niet leuk? Dat zou best kunnen. Is het het waard? Oh ja. Helemaal.

Er is iets heel moois aan knelpunten in jezelf. Het laat iets zien: jouw thema(s) of levenslessen in dit leven. En ze weten je moeiteloos vinden. Telkens weer. Tot vervelens toe. Daar hoef je niets voor te doen. Je knelpunten blijven net zo lang bij je aankloppen tot je het snapt. Dan mag jij in actie komen en gaan doen. Je ‘pakt’ het, kijkt het aan en gaat er mee aan de slag. Je gaat er doorheen zoals dat zo mooi heet.

Zet jezelf niet vast in een manier

Persoonlijke ontwikkeling is mooi. Maar het leven gaat voor mij niet over de vorm of over manieren, het gaat erom jou als persoon te laten groeien. Er zijn vele leraren, maar let op dat je zijn of haar manier niet als dé manier gaat zien. Gaat het alleen nog maar over de manier (de vorm) dan droogt het wérkelijk leven volgens je eigen persoonlijkheid, je kern, op. Manieren zijn heel nuttig om je op een spoor te zetten, zeker, maar het is NIET de essentie. Die ligt in je kern.

Als je jezelf vastzet in de vorm (in een manier) en daarin nauwelijks nog kunt bewegen, dan ontneem je jezelf de kans tot persoonlijke groei. Vormen veranderen, de maatschappij verandert, de wereld om je heen verandert. Continue. Dus pak die volgende stap, ga een laagje dieper, beweeg mee in je eigen ritme en tempo, dán ontdek je mogelijkheden tot jouw persoonlijk groei. En alsjeblieft, kies daarin je eigen weg! Ga voor wat bij jou past. Wat iedereen ook zegt. Geef jezelf die ruimte. Het werkt ook andersom: geef zelf anderen ook de ruimte om te doen wat zij willen en wat past bij hen.

Groei uit tot de fijnste versie van jezelf

Volgens mij gaat het er niet om dat je een meester wordt in leven. Nee, het gaat erom dat je door te leven ontdekt wie JIJ bent, wat je te leren en los te laten hebt. Wat je levenslessen zijn. Hoe jij bent in je kern. Zodat je verder kunt groeien. Dát is de essentie. Om dat te bereiken moet je telkens weer op zoek gaan naar de verbinding met jezelf. Via je hart. Voelen waar het knelt, wat je te doen hebt. Heb interesse in jezelf, kom in actie en groei uit tot de fijnste versie van jezelf. En voor je het weet veroorzaak je het ‘ripple effect’ en maak je via jezelf de wereld een stukje mooier.

In mijn praktijk 'Puur op gevoel Coaching' en in mijn workshops begeleid ik mensen die (meer) in contact willen komen met het gevoel, zodat er ervaren van binnenuit ontstaat. Dat werkt heel bevrijdend, zorgt voor inzichten en maakt dat je gaat leven vanuit wie je ten diepste bent. Wil je meer weten? Neem dan contact met mij op voor een intakegesprek.

Wil je een berichtje ontvangen als er een nieuw artikel verschijnt? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief.

Geduld is een vorm van liefde

Emoties. Ja, die kennen we allemaal. Iedereen die zich wel eens op het pad heeft begeven van innerlijke groei, weet van het belang van emoties. Dat je ze beter niet onderdrukt enzo. Dat je ze toe mag laten, dat ze je helpen om te laten zien en voelen waar het knelt. Zeker, zeker. Heel mooi. Maar. Hoe je dat precies doet is niet altijd even duidelijk. En dan heb ik het nog niet over makkelijk.

Eerst wil ik het onderscheid maken tussen emoties en gevoelens. Nee, dat is niet hetzelfde. Emoties (en dan heb ik het over de minder fijne) zijn eigenlijk tekenen van onbegrip. Wat gebeurt er als iemand je kwetst? Je voelt wellicht een vlaag van verdriet of boosheid door je heen trekken. Je kan dat goed voelen in je lichaam: op bepaalde plaatsen verkrampt je lijf. Dat fysieke ineenkrimpen is een reactie op iets dat je niet begrijpt. Er komt een energie op je af die je niet kunt plaatsen, die botst met de jouwe en die je wellicht niet gerechtvaardigd acht. Die botsing en het onbegrip ontlaad je in de emotie. Jep, je bent boos!

Een emotie is dus een explosie van onbegrip. Het heeft iets heftigs in zich. Een emotie kan je helemaal in beslag nemen en je daarmee wegtrekken van je centrum, van je hart. Het brengt je eigenlijk buiten jezelf. Je ervaart een gebrek aan innerlijke helderheid; je gevoelens. Emoties zijn als wolken voor de heldere zon.

Gevoelens daarentegen neem je heel anders waar. Ze zijn subtieler en stiller van aard. Zachte fluisteringen, diep innerlijk weten of een plotseling intuïtief handelen. Gevoelens brengen je dichter naar en dieper in je centrum, ze hebben met je intuïtie te maken. Iedereen heeft intuïtie, alleen is het bij velen van ons wat zoekgeraakt. Toch hebben we allemaal ervaringen met het ‘onderbuikgevoel’. Je weet niet waarom, je kunt het niet uitleggen maar het wás zo. Het klopte. Gevoelens ontstaan binnen in je en lijken uit het niets te komen. Emoties daarentegen hebben vaak een aanleiding of trigger buiten je. Ze dragen onmacht in zich, wat ligt in het feit dat je je slachtoffer voelt van iets dat jou wordt aangedaan.

Nou lijkt het misschien of ik wil zeggen dat emoties ‘fout’ zijn en gevoelens ‘goed. Nee hoor. Want zonder emoties kunnen er geen gevoelens zijn. Ze horen bij elkaar, net als goed en fout. Het één kan niet bestaan zonder het ander. Je hebt ze allebei nodig, het gaat erom een punt te vinden in jezelf waarin je noch te ver schiet in je emoties, noch deze onderdrukt. Dan kan er ruimte ontstaan voor stilte. En in die stilte en rust kunnen gevoelens naar boven komen.

Maar. Hoe kan je omgaan met emoties? Allereerst: wees je ervan bewust dat ze een belangrijk deel uitmaken van jou. Ze verdienen je respect en aanvaarding. Zie een emotie als iets wat bij je komt om gezien te worden. Ga er niet vol in maar kijk er met bewustzijn van een afstand naar. Stop het niet weg, maar verheerlijk het ook niet. Nodig het uit er volledig te zijn, zonder jezelf erin te verliezen. Bijvoorbeeld die boosheid. Ervaar deze energie in je lichaam, terwijl je ernaar blijft kijken en waarneemt wat er in je lichaam gebeurt. Wat je doet is de emotie (ontstaan uit onbegrip – Waarom gebeurt dit? Waar heb ik dit aan verdiend?) omringen met bewustzijn, met begrip.

En dan hoor ik mensen zeggen: ‘Ik weet dat ik met onverwerkte emoties zit, ik ken de oorzaken, ik ben me ervan bewust maar het gáát maar niet weg!’ Tja. In dat geval is er toch een subtiel verzet tegen de emotie. Zolang je dat doet ben je in oorlog, een gevecht met jezelf. En zal de emotie zich op allerlei manieren verzetten. Maar weet je, uiteindelijk win je het niet. De emotie zal zich vastzetten in je lichaam en opduiken in de vorm van fysieke pijn of depressie. In je lichaam wordt het allemaal vastgehouden. Met een vorm van bewegen (yoga, dans) kan je je lichaam voelen en daarmee vind je de toegangspoort tot vastzittende emoties.

Terug naar omgaan met emoties. Hoe ik daar zelf mee omga. Laat ik je een voorbeeld geven dat uit mijn leven is gegrepen! Onze jonge kinderen zijn om de beurt ziek en dat hakt in op mijn nachtrust. Met wallen tot op mijn knieën sleep ik me door de dagen heen. De kids zitten ook niet lekker in hun vel (iets met spiegelen) en tegen het eind van een middag heb ik het helemaal gehad. Ik word zo boos en val uit tegen ze. Op dat moment kan ik mijn kinderen de schuld geven dat ze zo vervelend zijn. Maar het zit ‘m niet mijn kinderen. IK ben moe. IK ben boos. Op het moment dat ik de boosheid naar mezelf toehaal en ernaar kijk, kan ik de boosheid omhullen met begrip, waardoor het afneemt. Ik heb een vet slaaptekort en dat voel ik nog steeds maar het verzet tegen de moeheid en de boosheid eromheen kan afnemen. Het gedrag van de kinderen, de oorzaak van mijn boosheid, doet er nu niet meer toe. Ik verschuif mijn aandacht van buiten naar binnen waarmee ik verantwoordelijkheid neem voor mijn emotie. Ik keer daarmee puur naar binnen en zeg ‘Oke, dit is mijn reactie, ik begrijp het. Ik begrijp dat ik me voel zoals ik me voel.’

Je op zo’n manier begripvol en liefdevol toebuigen naar jezelf, maakt zo heerlijk vrij. Je laat de buitenwereld los en legt de verantwoordelijkheid bij jezelf. Je geeft toe: ‘IK voel me zo, IK kies ervoor om zo te reageren en IK kan daar iets aan doen’. De kern van innerlijke groei is dat je niets onderdrukt, maar dat je er de verantwoordelijkheid voor neemt. JIJ en jij alleen hebt zeggenschap over je emoties. Het is tegelijkertijd een vorm van nederigheid: jezelf heel eerlijk in de ogen zien, ook op je minder mooie momenten. Er is zachtheid en liefde nodig voor deze zelfacceptatie. Je begrijpt jezelf, je vergeeft jezelf.

Uiteindelijk is het heel eenvoudig: het gaat om liefde voor jezelf, in je hart. Alles daarvoor zit al in jezelf en staat tot je beschikking. Ja echt. Misschien vind je niet direct jouw ‘knop’ tot zelfacceptatie. Wordt dan niet boos op jezelf :-) maar blijf rustig proberen en wees geduldig met jezelf. Want geduld… is ook een vorm van liefde.

In mijn praktijk 'Puur op gevoel' en in mijn workshops lichaamswerk met het gevoel van de tango, begeleid ik mensen in het (her)ontdekken van hun gevoel en hart. Waarmee wensen bovenkomen, blokkades overwonnen worden en mensen ontdekken wie ze werkelijk zijn en wat ze willen doen. Dat werkt heel bevrijdend en zorgt voor inzichten en beweging.  Wil je meer weten? Neem dan contact met mij op voor een intake gesprek.


Wil je een berichtje ontvangen als er een nieuw artikel verschijnt? Stuur me dan een mail via info@puuropgevoel.nu.

Laat het los, laat het gáán

Bijna op de helft ben ik nu. Schat ik in. Tenzij de oersterke genen van mijn oma – die bijna de 100 aantikte – in mij genesteld zijn, dan ben ik nog lang niet op de helft. Hoe stokoud ik ook mag worden, er zijn van die momenten dat in knipperende neonletters voor je wordt uitgeschreven wat de grootste ontwikkeling is die je mag doormaken in dit leven of op dit moment. Mijn groene monster met lange staart en imposante vleugels (sorry voor deze metafoor mensen, maar mijn zoon zit in de ‘drakenfase’ en daarmee ik ook) komt zo nu en dan voorbijvliegen en heeft het op zijn buik geschreven. Dat wat ik telkens zo vakkundig lijk te vergeten.

Wat het is? Hier komt het: Loslaten. Of vriendelijker: Je mag loslaten.

Dit thema doet al mijn leven lang zijn best om zich aan mij te manifesteren. Het dient zich op duizenden verschillende manieren aan van groot tot klein. Inmiddels gaan sommige dingen me prima af. Mijn dochter kiest tegenwoordig haar eigen kleren uit en steekt zich met groot gemak in knalroze legging, geel shirt en paarse rok. En het lukt me om haar te laten zijn en zelfs om haar glimlachend met haar outfit te complimenteren. Andere dingen zijn uitdagender. Accepteren dat die opdracht waar ik zo’n zin in had niet doorgaat. Soms heel wat uitdagender. Mijn relatie die na al die jaren over was. Of het summum van loslaten: mijn overleden vader.

Tegenwoordig knipperen de neonletters me dagelijks tegemoet met dank aan… Disney.

Een paar maanden geleden zaten mijn lief en ik met onze kindjes heerlijk op de bank. In de DVD speler een gloednieuwe aanwinst, de film ‘Frozen’. Die zo ongeveer iedereen in onze omgeving al gezien had – behalve wij. Hoogtepunt van de film is het nummer ‘Laat het los, laat het gaan’. Iedereen weet dat Disney een kei is in het vermarkten van emoties, bij voorkeur met grootogige lieftallige prinsesjes, maar deze keer was het volledig in de roos bij mij. Het kippenvel stond me op de armen. Mijn dochter pakte het ook op en brengt sindsdien elke dag toch op zijn minst één keer ‘Laat het los, laat het gááááááán!!’ ten gehore met haar hoge stemmetje.

Het mooie van loslaten is dat het geen definitief einde hoeft te betekenen. Zo voel ik de energie van mijn vader geregeld om mij heen en zijn zijn wijze lessen mijn leidraad geworden. Mijn ex en ik zijn goede vrienden. En met de opdrachtgever heb ik nog steeds contact. Wellicht luidt dat wat je mag loslaten een nieuwe fase in. Want alles stroomt steeds maar verder zoals het leven ook verder stroomt. De kunst is dan niet om te bevriezen maar om mee te bewegen. Hoe eng iets ook voor je is. Hoeveel pijn iets je ook doet om te laten gaan, hoeveel verdriet iets of iemand je ook geeft. Vergeef de ander, vergeef jezelf, accepteer dat het zo is.

‘Gewoon’ accepteren. ‘Even’ loslaten. Ja ja.

Als het zo makkelijk was, waarom ben ik er dan mijn hele leven al mee bezig? Laatst las ik iets opmerkelijks. Eigenlijk gaat het helemaal niet om loslaten. Maar om toélaten. Draai het om. Van binnen naar buiten. Toelaten is iets heel moois. Want als je toelaat, geef je je verzet op en kan je zakken in dat wat is. Je gaat kijken naar wat er wél is in plaats van niet. Toelaten draagt acceptatie in zich en acceptatie haalt oordelen, controle en weerstand weg. Door eerst naar binnen te keren, toe te laten dat je bang bent, toe te geven dat je niet meer weet hoe, kun je komen tot ontspanning en naar buiten keren: loslaten. Niet geforceerd zoeken naar hoe het anders moet, maar accepteren dat het is zoals het is. Eigenlijk zoals in meditatie.

Maar dan denk je misschien ‘als ik naar dat negatieve gevoel toega, dan weet ik niet wat er gaat gebeuren. Straks wordt het wel nog veel groter’. Het tegenovergestelde is waar. Probeer het maar eens uit in een meditatie. Adem naar je ongemak toe. Ja, misschien komen er emoties los. Maar de kracht van deze manier is de keuze die jij maakt om het toe te laten. Je bent niet overgeleverd, maar je kiest ervoor om het toe te laten. Je bent erbij als waarnemer en je laat het bewust toe. Je bent veilig met jezelf en in controle. En je ervaart dat je zelf sturing kunt geven aan je gevoel. Niet door het weg te duwen, maar door het toe te laten. En het er vervolgens uit te laten op jouw manier. Dans, sport, zing, schrijf het op papier en verbrand het, loop of schreeuw het eruit.

Misschien moet ik Disney eens schrijven.

Niet om te bedanken voor alle ‘Frozen’ merchandise die ons huis langzaam verrijkt, maar voor het componeren van de boodschap die – via mijn dochter in prinsessenfase – mij aan het bewegen heeft gebracht. En ik heb een tip voor het vervolg op ‘Frozen’ (want die komt er weet ik inmiddels) voor ze. Noem de volgende titelsong ‘Laat het binnen, laat het toehoe’ dan leert een hele generatie direct hoe ze om kunnen gaan met loslaten.


In mijn coachpraktijk 'Puur op gevoel' werk ik met geleide meditaties en visualisaties die heel bevrijdend kunnen werken en tot nieuwe inzichten leiden. Kijk voor meer informatie op mijn website bij coaching. Of neem contact op met mij, dan kijken we in een vrijblijvend gesprek wat bij jou past.