zaterdag 21 december 2013

Kerstboom versieren


Ja! Bijna is het zover. Na alle Sinterklaasdrukte vind ik de kerstsfeer een weldadige afwisseling. Het is zo kneuterig gezellig; overal lampjes in bomen en struiken en stralende kerststerren achter menig raam. Ze verlichten de toch wel heel donkere dagen. Nou laat ik zelf geen moment onbenut om kaarsjes aan te steken - in alle seizoenen vind ik wel een aanleiding en de waxinekaarsjes zijn niet aan te slepen - toch heeft kerst iets extra's. Iets betoverends en ik hou ervan. Ondanks alle drukte van het boodschappen doen, kerstkleren uitzoeken en inplannen wie wanneer wat kookt voor het kerstmaal. Ik geniet van de sfeervolle kerstboom in de woonkamer, de takken met rode besjes die de eettafel opfleuren en iedereen in feestelijke kleren aan de fraai gedekte tafel. Het heeft gewoon iets.


Niet dat ik altijd zo kerstgezind ben geweest. Er waren zelfs tijden dat ik kerstmis onder 'verplichte nummers' schaarde. Maar met de komst van de kinderen is het traditiegevoel weer in me gekropen. Ik geloof dat ik de hartverwarmende kerstsfeer aardig op onze kinderen heb overgebracht. Kiki is nog te klein, maar Timo kan zich vorig jaar kerst nog heel goed herinneren. Sterker nog, afgelopen zomer vroeg hij al hoe lang het nog duurde voor het weer kerst was. "Eh, nou nog eh 180 nachtjes slapen. Dat is nog heeeel lang." Zijn beteuterde toetje kijkt me aan, want 180 dagen kan zijn kleine koppie nog niet bevatten. "Ga maar weer lekker zwemmen schatje."

De koorts loopt gestaag op als de bladeren beginnen te vallen. Bijna wekelijks krijg ik de vraag "Mam, wanneer zetten we de kerstboom nou? Als Sinterklaas weer naar Spanje is lieverd." En dan arriveert de dag dat de Goedheiligman met zijn gevolg per boot vertrekt. En direct daarop volgt het weekend. Wat mij betreft bekomen we even van de drukte en genieten we van een weekend helemaal niks. Rond het middaguur op vrijdag 6 december kom ik bezorgd af op het alarmerende "MAMAAAAA! Kom snel! Kijk!" van mijn zoon. En ja hoor, bij de overburen staat hij voor het raam te pronken: een kerstboom met alles erop en eraan. Timo springt dol enthousiast op en neer op de bank, want het is zover! Ik slik en vraag me stilletjes af hoe ik de boom dit weekend buiten de deur weet te houden.

Dat weekend lukt. Maar tegen maandag begin ik het toch wel zielig te vinden. 's Ochtends gaan we overstag. Zo vastbesloten als we waren om dit jaar een echte boom te zetten, compleet met zalige dennengeur, zwichten we voor de pruillip van onze zoon. De nep-boom komt van stal, of in ons geval uit de garage. Dat is lekker snel en makkelijk. De teleurstelling die ik bij mezelf bespeur redeneer ik weg met, ach wel zo duurzaam deze boom. Ik heb 'm namelijk al 18 jaar ofzo. De takken prikken niet en ik heb geen last van jeukende uitslag op mijn handen. En zo houden we ook al die spinnetjes, torretjes en luizen buiten de deur die op een echte boom wonen en gezellig mee-verhuizen je woonkamer in. Door de warmte ontpopt alles wat in diepe winterslaap was en kruipt twee maanden later lekker door je huis. Nee, het is prima zo!

Natuurlijk heb ik het beeld in mijn hoofd van het versieren van de kerstboom door het hele gezin, onder het genot van een kopje chocolademelk en kerstliedjes zachtjes spelend op de achtergrond. Vorig jaar liep dat jammerlijk mis met een Timo die driftig mee probeerde te helpen, wat niet vlekkeloos ging en uitmondde in nauwelijks nog 1 kerstbal die heel was en een woest huilende peuter. Daar heb ik van geleerd! Die ochtend werk ik me een slag in de rondte en zie daar. Voordat ik Timo met Kiki van school ga halen staat de boom in elkaar met brandende lichtjes en al. Ik heb zelfs een selectie gemaakt van 'kidsproof' kerstversiering en die keurig klaargelegd zodat ze direct kunnen starten met versieren. Rest mij alleen nog maar de chocolademelk warm te maken en glimlachend toe te kijken.

Timo straalt van oor tot oor bij het zien van de boom die daar zo plotseling staat. Jassen en schoenen zijn nog nooit zo snel uitgegaan en samen storten mijn schatjes zich op de versieringen. Ondanks mijn grondige en goed doordachte voorbereidingen vliegen ze elkaar na 5 minuten al in de haren. Kiki hangt vijf dingen aan 1 takje, wat volgens Timo echt niet kan. Hij ritst alles eraf (lang leve de nep-boom, anders zaten er nu al geen naalden meer aan) en Kiki probeert de boel nijdig te herstellen. Dan willen ze dezelfde bal (plastic uiteraard) ophangen en zo nog wat gezellige onenigheden. Dat gaat mis! De chocomelk laat ik koud in de keuken staan en ik leid Kiki af door haar op het kerststalletje met houten figuurtjes te wijzen. Dik tevreden begint ze te spelen met Jozef en de herders. Zo, heb ik dat even goed geregeld! Hij versiert de boom en zij speelt met het kerstverhaal. Vrede in de woonkamer.

Tot Timo in de gaten krijgt dat zijn zusje iets nieuws heeft ontdekt en ook met de kerststal wil spelen.... Er breekt een ware oorlog uit om de kameel en de drie wijzen. Binnen een seconde vliegen Maria en het kindje Jezus met kribbe en al langs mijn neus voorbij. Einde gezellig kerstboom versieren. Timo zet ik in de gang waar hij keihard gaat zitten huilen. Kiki zet ik in de stoel naast de piano om te voorkomen dat de hele stal met inhoud door de woonkamer vliegt. Zelf steek ik even mijn hoofd naar buiten om diepe teugen frisse lucht in te ademen. Goed. De ruziemakers zet ik bij elkaar en ik ga het gesprek met ze aan. Ik leg zo rustig mogelijk uit dat de boom en de kerststal van ons allemaal zijn. Het egocentrische gedoe van die twee ben ik zo beu, hoewel ik weet dat ze midden in die fase zitten. Jammer dan! Alle "maar Kiki pakte het van mij af" en "maar aan de Winnie de Poeh bal mag ze echt niet komen" smoor ik direct in de kiem. Nee. In dit huis delen we en doen we dingen samen. En nu gaan we gezellig de kerstboom verder versieren. Grrrrr.

Inmiddels staat onze boom prachtig te stralen. De takken zijn voorzien van een bonte verzameling houten figuurtjes (uit mijn eigen kindertijd), zelfgemaakte sterren, houten kralen in 80 kleuren, poppetjes, sneeuwmannen en rendieren. Het maakt niet uit. Iedere stylist zou ervan gruwelen, maar de kinderen vinden 'm prachtig en ik ook. Trots wordt iedere gast die onze woonkamer binnenstapt mee naar de boom gesleept door onze kinderen, om hem uitgebreid te bewonderen. En Timo verklaart iedere dag wel een keer: "Mama, ik vind dat wij het aller gezelligste kersthuis hebben!"
En zo is het.





woensdag 18 december 2013

Zoetzure frambozentaart die kinderen ook heerlijk vinden

Deze zalige frambozentaart heeft een lekkere krokante bodem en een frisse, zoetzure vulling. Heerlijk in ieder seizoen. Ook voor kinderen is deze taart een echte aanrader!



Ingrediënten
125 g zachte roomboter in kleine stukjes
200 g kokosbloesemsuiker (zie mijn blog wat het is en waar je het koopt)
250 g biologische bloem
2 eieren gesplitst (eiwit wordt niet gebruikt)
300 g frambozen (vers of bevroren)
1 bakje mascarpone (250 g)

Extra nodig
lage taartvorm (28 cm doorsnede)
steunvulling (bakparels of gedroogde peulvruchten of gedroogde spliterwten)
bakpapier

Bereiden
Doe de boter en 125 g (dus niet alles!) van de kokosbloesemsuiker in een kom en meng tot een glad mengsel. Meng de bloem erdoor en kneed met koele handen tot een kruimelig deeg. Voeg de dooiers en 1 el ijskoud water toe en kneed snel tot een deeg. Maak een bal en verpak het deeg in huishoudfolie. Leg 1 uur in de koelkast te rusten. Werk je met diepvries frambozen, laat ze dan ontdooien.

Verwarm de oven voor op 200 graden. Bestuif het werkblad ruim met bloem en rol het deeg uit tot een ronde lap die net iets groter is dan de bakvorm. Het deeg breekt snel, maak het dus niet te dun. Bekleed de ingevette bakvorm met het deeg. Leg een ruim vel bakpapier over het deeg en vul met steunvulling. Bak de taart blind in circa 10 minuten in het midden van de oven. Dan wordt ie lekker krokant. Verwijder de steunvulling en bak nog circa 10 minuten mooi goudbruin. Laat de taartbodem afkoelen op een rooster.

Doe 250 gram frambozen in een schaal en prak met een vork tot moes. Meng de mascarpone erdoor en de rest (75 gram) van de kokosbloesemsuiker. Verdeel het mengsel over de taartbodem en strijk de bovenkant glad. De rest van de frambozen mooi over de taart verdelen.

Zet de taart 1 uur in de koelkast om af te koelen. De vulling blijft lekker smeuïg.
Smakelijk!

myTaste.be

woensdag 11 december 2013

Kokosbloesemsuiker

Met het ontstaan van mijn passie voor taarten bakken ga ik bewuster om met suiker. Eigenlijk deed ik dat al, maar nu ben ik er echt ingedoken. Want taarten bakken is superleuk, maar suiker is echt niet goed voor een lichaam, dat weten we inmiddels allemaal wel. Suiker kan verslavend werken, je hebt er steeds meer van nodig. Als je mindert merk je dat je energie erop vooruitgaat, je concentratievermogen verbetert, je gewicht (lees: vet) neemt af en zelfs huidklachten kunnen verminderen. Zomaar een greep uit een hele lange lijst van symptomen bij (overmatig) suikergebruik.



De 'ergste' suiker die je kunt gebruiken is witte suiker. Doordat deze suiker geraffineerd is verdwijnen alle goede stoffen: de mineralen, enzymen, aminozuren enzovoort. Wat rest is een product dat nauwelijks nog voedingswaarde heeft. En daardoor kost suiker eten je eigenlijk meer dan het oplevert. Om suiker te verwerken dwing je je lichaam voedingsstoffen uit gezonde cellen te halen. Je doet dus je best met gezond eten en de suiker keert het proces weer om. Als je gezond eet, met verse groenten en fruit (liefst biologisch anders krijg je weer een hoop gifstoffen binnen!) dan heb je helemaal geen extra suiker nodig. Want natuurlijke suikers zitten al in veel producten, vooral in groenten en fruit. 

Suiker is een koolhydraat, maar dan van de slechte soort. Groenten, aardappelen en vruchten bijvoorbeeld zijn ook rijk aan koolhydraten. Goede koolhydraten. Ze verteren langzaam en het lichaam zet ze om in glucose. Energie dus. Goede energie waar je lang plezier van hebt en je stofwisseling is er ook blij mee. Als je iets eet met veel suiker (zo'n zoete energiereep, ik noem even een mars) komt er ineens heel veel 'slechte' suiker in je lijf. De bloedsuikerspiegel schiet omhoog (je krijgt ineens veel energie), de alvleesklier gaat insuline aanmaken om de bloedsuikerspiegel weer in balans te brengen. Na deze piek volgt de alom bekende 'energiedip' en krijg je alweer trek. In nog een mars? Ik zou het niet doen. Neem een appel, gedroogde vruchten of een boterham met kaas, blijft je energie lekker lang op pijl.

Dus. Suiker is niet goed. Nou zeg ik niet dat je direct alle suiker uit je menu moet schrappen, maar een dagje zonder suiker is helemaal niet verkeerd. Een taart zonder suiker ook. Maar, wel minder zoet en daarom toch iets minder lekker. En daarom mijn zoektocht in de wereld van suikervervangers, er is namelijk veel mogelijk en te koop. Het uitproberen ging met vallen en opstaan, niet alle producten hebben dezelfde eigenschappen als witte suiker. Zie ook mijn blog over de appeltaart. De kunstmatige zoetstoffen vind ik geen gezond alternatief. Mijn ervaring inmiddels is dat de onbewerkte suikers, de zogenaamde 'raw foods' of 'super foods' erg lekker zijn en bovendien zitten ze nog bomvol goede stoffen. Uiteraard geldt ook voor deze suikers dat je ze met mate moet eten. Wel, ik heb mijn absolute favoriet gevonden!

Ongeraffineerde kokosbloesemsuiker (ook wel palmsuiker)
Deze suiker is echt ontzettend lekker. Het smaakt een beetje naar toffee of karamel. Het komt van het zoete waterige en voedzame sap dat uit de bloesemknoppen sijpelt van de tropische kokosboom. Na verdamping blijft de suiker over daarin zitten nog alle goede stoffen zoals verschillende vitaminen B en mineralen (oa. magnesium, ijzer, zink en kalium). Een natuurlijk product die ook nog eens heel laag scoort op de Glycemische index (waarde 30-35) wat wil zeggen dat de suiker traag wordt opgenomen en lang energie geeft. Goede koolhydraten! Ook erg handig: je kan het gebruiken zoals je suiker gewend was te gebruiken. Ook voor het bakken geldt dat je het 1 op 1 kunt vervangen. Ik heb er zelfs nootjes mee gekarameliseerd. Ging prima!

Uiteraard zijn er ook andere vervangers. Deze lijstjes kwam ik tegen (onderaan de pagina). Zelf heb ik niet alles uitgeprobeerd, maar ze zijn zeker handig voor als je niet zo'n fan bent van de kokosbloesemsuiker. Kijk gewoon wat bij jou past.

Het beste uiteraard is helemaal geen suiker meer eten. Maar in ontelbare producten zit suiker. Als je erop gaat letten lijkt het zo ongeveer overal in te zitten en kan je dus niks meer eten! Zo rigoureus aanpakken hoeft nou ook weer niet. Probeer het gewoon eens uit. Je yoghurt met een van de suikervervangers, je pannenkoek met ahornsiroop of honing en je koffie met wat palmsuiker. Of ga aan de slag met één van de taart recepten op mijn blog. Voel eens wat het met je doet. En wie weet, ga je wel steeds meer genieten van je suikervrije bestaan!

Tot slot: als je besluit één van de producten te kopen let er dan op dat het biologisch is geproduceerd. Anders heb je nog geen idee wat ermee is gebeurd. En Fairtrade is natuurlijk helemaal goed! Ik koop mijn suiker in de natuur- en gezondheidswinkels, maar ook online kan je goed terecht en vaak nog goedkoper ook!




woensdag 4 december 2013

Sinterklaas


Dit jaar maken we het Sinterklaasspektakel ten volle mee. Want, Timo is vier geworden, zit op school en beseft heel goed wat Sinterklaas is en hoe het werkt. Wij verheugen ons er de weken voor de aankomst van de Goedheiligman al op: zo leuk, we hebben voor het eerst een 'gelover' in huis!


Al op tijd begin ik met de planning van de cadeau's. Je kan ze maar in huis hebben en de speelgoedzaken stunten - als de bladeren nog groen aan de bomen hangen - al met mooie aanbiedingen. Die wil je niet missen! Een prachtig uitgebalanceerd lijstje heb ik in mijn hoofd. Mooi duurzaam speelgoed wil ik, educatieve en echte speeldingen. Die houten knikkerbaan staat met stip op nummer één. Mijn omgeving heeft al veel ervaring met inkopen doen en ik word gewezen op een belangrijke valkuil: heel op tijd alles al in huis hebben kan ervoor zorgen dat je de allergrootste wens van je kleine lieverd, die naar boven komt zo daags voor pakjesavond, niet in vervulling kunt laten gaan. Want je planning is al dichtgetimmerd. En het geld dat je voor de cadeau's had uitgetrokken op. Nee, ik moet dit aanvliegen zoals ik dat bij een project op mijn werk zou doen. Ruimte incalculeren voor onverwachte wendingen. In dit geval een gaatje op het lijstje, geld en tijd om de 'deze auto wil ik echt zo heeel graag' wens ongezien toe te voegen aan de groeiende stapel pakjes.

Marktplaats, VIP-avond bij mijn favoriete speelgoedzaak, aanbiedingen op internet. Alles houd ik in de gaten voor mijn targets. Neem nou die knikkerbaan. Onverwoestbaar en als het even wil spelen onze kleinkinderen er ook nog mee. Maar, de uitgave is behoorlijk. Uiteindelijk lukt het met slim inkopen en hulp van oma Sinterklaas.

En dan begint het! Stipt om 12.00 uur zaterdagochtend zitten we met vier op de bank voor de intocht op tv. Met lekkere tosti's en pepernoten maken we er een gezellig moment van. Heel bewust houden we het daarna rustig. Voorgaande jaren hebben ons geleerd dat de Sint veel indruk maakt op onze kleine man, zo ook het gebons op de deur. De grote massa kinderen en ouders bij de intocht in Breda ontwijken we vakkundig en zo staan we op zondag langs de relatief rustige route in een naburig dorp. Ook met de spreiding van de pakjes momenten houden we rekening. Niet een bomvol weekend met twee dagen achter elkaar feest. Nee, 1 familie per weekend en duidelijke afspraken over kosten en aantallen van de cadeau's per kind.

Tot zover loopt alles op rolletjes. Al onze goede bedoelingen ten spijt, zien we toch iets over het hoofd. Onze kinderen mogen hun schoentje zetten. Bijna iedere dag. Dat is toch leuk voor ze! Meestal zitten er een paar (zelfgemaakte, suikervrije!) pepernootjes in. Soms een klein cadeautje, soms niets. De teleurstelling bij zo'n laatste actie is bij Timo groot, maar ja ook dat hoort erbij. Tegen de tijd dat het ons begint op te vallen dat de spanning wel erg oploopt iedere ochtend, lees ik her en der dat 1, hooguit 2 keer per week een schoentje zetten meer dan genoeg is voor jonge kinderen. Oeps. Blijkbaar was dat ook de frequentie waarop ik zelf zat te zingen achter mijn wortel en bordje water. Van andere ouders in mijn omgeving waar ik het onderwerp voorzichtig te berde breng ontvang ik reacties als 'Elke dag? Nee joh, dat is echt veel te veel! Worden ze veel te onrustig van.' Daar zijn wij inmiddels ook achter. Lang voordat het tijd is om op te staan komt Timo al naar beneden en Kiki maakt er gewoonte van om midden in de nacht sinterklaasliedjes te zingen in bed. Zo ongelofelijk schattig om te horen. Maar liever niet op dat tijdstip.

Met nog 1 nacht te gaan is er weinig meer aan te doen. Dit jaar. Maar volgend jaar doen we het anders. Oh, het pepernoten bakken, drie weken lang dezelfde CD met Sinterklaasliedjes luisteren, de gezellige Sint slinger en familiemiddagen blijven. Daar genieten we met z'n allen ontzettend van. Nee, volgend jaar komt er een heuse kalender. Met daarop de dagen - woensdag en zaterdag - dat de schoen gezet mag worden. Ook enthousiaste ouders moeten opgroeien. En mocht de nachtrust dan nog steeds verstoord worden, dan heb ik nog een troef achter de hand. We zetten de schoen na het eten en voor het in bad gaan. Ze mogen dan schoon en wel in pyjama naar beneden want de Pieten zijn al geweest! Even spelen, spanning eraf en lekker slapen maar! Klinkt als lieflijke Sintmuziek in mijn oren.
En die knikkerbaan, die is tot dusver de grote favoriet!