vrijdag 25 juli 2014

Schoonheid

Ons leven is druk. Helemaal nu er twee kleine kinderen rondlopen is het nog een graadje erger geworden. Never a dull moment. Je staat op, knippert met je ogen en de dag is alweer voorbij gevlogen. Wat je hebt gedaan? Veel. Heel veel. En hoeveel daarvan heb je bewust gedaan? Met je aandacht er helemaal bij? Zo erbij dat je in het moment was? Oké, ik ben schuldig.


Bij mij vliegt alles voorbij. Daarbij leidt mijn hoofd ook nog eens een geheel eigen leven waarmee de dynamiek compleet is. Iedere dag probeer ik te mediteren - al is het maar heel even - en zie dan die schijnbaar eindeloze stroom van gedachten voorbij glijden. Nou, zeg maar racen. Dringen geblazen is het voor al die spinsels in mijn hoofd. Laatst moest ik in het kader van een oefening opschrijven wat ik dacht op dat moment. Volledige focus op mijn hersenpan. Dat ging ongeveer zo:

'wat een mooie kleuren heeft dat schilderij' 'hoe zou het gaan met timo op de BSO' 'wat is het toch geweldig dat ik dit mag doen' 'mijn voeten zijn best wel koud' 'heerlijk dat zonnetje' 'die salade bij de lunch was lekker zeg, die ga ik ook eens maken' 'niet vergeten bloem op de boodschappenlijst te zetten'

Kort gezegd kwam het erop neer dat ik meer gedachten had dan mijn pen kon bijbenen. Mijn lief zegt wel eens dat als hij mijn gedachtestroom zou moeten overnemen voor een dagje, hij doodmoe zou zijn. Mmmm, het zou dus zomaar kunnen dat ik meer energie krijg als het in mijn hoofd wat rustiger is.

Kinderen zijn een prachtig voorbeeld. Weten hoe het werkt. In het nu zijn. Ze worden nog niet geplaagd - zoals hun moeder - door planningen en 1.001 dingen die moeten. Zo mooi om ze helemaal op te zien gaan in hun spel. Als ik dat zie gebeuren kan ik daar ontzettend van genieten. Dan neem ik even de tijd om naar ze te kijken. Mijn volwassen ik is wat dat betreft aardig de draad kwijt geraakt. En dus. Vanaf nu ga ik bewust aandacht hebben voor de dingen die ik doe. Mijn neus, ogen en oren wijd openzetten en echt voelen, ruiken, horen, zien en proeven in mijn alledaagse drukke leventje.


Dat is nog niet zo makkelijk gedaan. Heeft wat oefening nodig. Maar als het dan toch lukt! Wat een verademing. Zo ging ik naar de kapper en werd uitgenodigd in de stoel bij de wasbak om mijn haar te laten wassen. Ik ging zitten en sloot mijn ogen terwijl ik mijn hoofd achterover liet zakken. Het gevoel van de vingers van de kapster op mijn hoofdhuid vind ik al ronduit heerlijk maar deze keer kon ik zo in het moment zijn dat zelfs de waterstralen die over mijn hoofd liepen gewoonweg zalig waren. Het had zo'n kalmerend effect dat het van mij nog wel een uur had mogen duren.

Het zit 'm in de kleine dingen. De knuffels met mijn kinderen. Plots vertellen mijn zintuigen hoe lekker hun haren ruiken en hoe zacht hun wangetjes zijn. En hoe verrukkelijk is het om wakker te worden en je fris gewassen beddengoed te ruiken waar je nog warm van de slaap onder ligt. Of om naar je handen te kijken terwijl je fruit snijdt. Hoe ze bewegen. Het zoete sap van de peer ruiken. Een hapje van je zelf gebakken taart met je ogen dicht eten. Een douche nemen wordt een waar genot als je - al is het maar voor 1 minuut - het water over je hoofd en lijf voelt stromen. Daar wordt de ochtendspits zowaar een stukje lichter door. Bij mij wel in elk geval! Of 's ochtends - nog steeds in diezelfde ochtendspits - de deur uitstappen en ruiken. Natte aarde en ochtendnevel. Lente in de lucht. Vogels die vrolijk fluiten. Weldadig.


Niet alle bewustwordingen zijn even fijn overigens. Diep inademen en je longen vol uitlaatgassen hebben is minder prettig. En de geur van het hondenuitlaatveldje in de zon vind ik ook niet zo tof. Let dus wel op waar je je zintuigen openzet! Of voelen dat je ergens pijn hebt in je lichaam is ook niet fijn. Maar toch, je bent je er bewust van en dat is het doel.

Na ruim een week is het effect van mijn nieuw verworven levenshouding goed merkbaar - op meerdere vlakken - en ook mijn gezin niet ontgaan. Op 1. Ik voel me een stuk relaxter. Op 2. En vrolijker. Op 3. Ik heb meer energie. In het 'nu' zijn gaat ook steeds makkelijker. Het is ook zo lekker om te doen als het lukt. Mijn zintuigen vertellen me heel veel en ik laat het doordringen. De snelweg aan gedachten komt dan zowaar wat tot stilstand. Of is er gewoon even niet meer. Wauw. Mijn dagen worden veel minder gevuld door wat ik morgen, volgende week of over een maand (ja echt) moet doen. En dat geeft mogelijkheden! Nu stap ik in de auto om snel weg te rijden - ik ben maar weer eens te laat - en ineens voel ik het stuur in mijn handen. En de rust daalt als vanzelf over me. Ik loop naar buiten en voel de zon, ruik de bloemen. En ineens vind ik tijd om met de kinderen naar het speeltuintje te gaan en daar lekker fruit te eten in plaats van aan de keukentafel. Zonder dat ik bedenk dat ik eigenlijk het avondeten op tijd klaar wil hebben en nog dat mailtje moet sturen. Ik doe het gewoon. En dan loopt de dag maar niet zoals mijn hoofd dat gepland had. Dat avondeten komt uiteindelijk toch wel op tafel! Ik ga mee met de stroom.

Probeer het ook eens. Want het is zo gaaf. Op de fiets zitten en niet denken aan hoe laat je ergens moet zijn maar voelen hoe de wind langs je gezicht strijkt. Koud of warm of misschien zijn het wel regendruppels. Er zijn zoveel manieren. Kijk eens wat jou raakt. Wat je past. En ervaar hoeveel er valt te beleven. Schoonheid is overal. Vooral in jezelf. Als je even stil staat.









Geen opmerkingen:

Een reactie posten