Voordat wij kinderen hadden kende ik het woord 'slaapproblemen' alleen van anderen en kon ik me er niks bij voorstellen. Bijna elke nacht mocht ik rekenen op een heerlijke, ongestoorde slaap en werd ik vervolgens uitgerust wakker. Onlangs merkte manlief op dat ik vroeger (voor het kinderen tijdperk) na het opstaan binnen een half uur in mijn auto zat. Gedoucht, gegeten en wel. Waarom het nu ruim drie kwartier moet duren voordat ik beneden ben? En dan moet ik nog eten en vertrekken.
Uiteraard heb ik daarover nagedacht en het antwoord is simpel: omdat ik tegenwoordig zo chronisch moe ben dat alles twee keer zo lang duurt. Mijn wallen zijn structureel en na weer een gebroken nacht zijn ze zo gegroeid dat ik ze zou kunnen zien door mijn onderste wimperharen als ik mijn best doe.
Wonderbaarlijk vond ik het, toen ik tegen het eind van de eerste zwangerschap merkte dat ik lichter begon te slapen. Mooi staaltje van moeder natuur. Na de komst van Timo werd ik inderdaad van ieder zuchtje of kreuntje van ons kleine mannetje wakker. Ik weet dat sommige ouders hun baby maanden of langer op de eigen slaapkamer laten slapen; onze kinderen lagen allebei na 10 dagen al in hun eigen, prachtige babykamer. Wij deden namelijk geen oog meer dicht. Onze zoon was een redelijke doorslaper en alleen wakker bij nachtmerries of ziektes. Dus na de eerste maanden van gebroken nachten vanwege het voeden, keerde ook onze zalige nachtrust weer grotendeels terug.
Toen kwam nummer twee. Niet alleen is zij een lichte slaper, ze slaapt ook niet door. Op kousenvoetjes en fluisterend sluipen wij naar boven als we naar bed willen, poetsen onze tanden geruisloos - de elektrische tandenborstel ligt al 1,5 jaar werkloos in de kast - en kruipen stil als muisjes ons bed in. Anders... wordt ze wakker. Toch gaat het bijna standaard 1 of meer keer per nacht mis. De laatste 20 maanden is in ons huis een ongestoorde nacht een zeldzaamheid. En helaas zijn wij van die mensen die de 8 uur slaap per nacht hard nodig hebben. Het gevolg is dat ik peutertandpasta op mijn eigen tandenborstel doe, de wasverzachter in het bakje van de waspoeder, onze kinderen vergeet vast te maken in hun autostoelen en de vriezer wil opentrekken maar in plaats daarvan de koelkast open doe en keihard mijn hoofd stoot tegen de deur. Om het nog niet te hebben over de schade die mijn hersencellen oplopen bij fundamenteel slaaptekort.
Daarom keken mijn wederhelft en ik reikhalzend uit naar ons jaarlijks weekendje weg. Hoog op de prioriteitenlijst staat dan slapen. Lang slapen, veel slapen maar vooral ononderbroken slapen. De verwachtingen waren hoog gespannen en uiteraard kwam er die eerste nacht niets van terecht. Alsof het lichaam inmiddels is voorgeprogrammeerd op kinderen werden we 's nachts gewoon wakker en was een wekker overbodige luxe; om 7 uur gingen onze luikjes als vanzelf open. De tweede - en tevens laatste - nacht lukte het wel. Ik was werkelijk vergeten hoe ongelofelijk fijn het is om wakker te worden van je EIGEN bioritme en dat was in dit geval 10 uur. Fantastisch!
De eerste nacht thuis na ons weekendje weg was direct een harde confrontatie met de werkelijkheid. Timo lag rond middernacht met hoge koorts bij ons in het grote bed en was zo hard aan het snurken dat we met onze oordoppen in probeerden onze opgebouwde fitheid vast te houden. Kiki had ons gemist en wilde ook 's nachts papa en mama bijtanken. Zo konden we ieder uur ons bed uit en alles was weer heerlijk vertrouwd.
Twee dingen kan ik bedenken om de situatie aan mijn kant te verbeteren. Een interview in de happinez met Rajshree Patel van Art of Living zet me aan tot het eerste. De meditatie- en yoga-oefeningen die ik de afgelopen jaren met meer of mindere regelmaat doe, nieuw leven in blazen. De ervaring heeft geleerd dat ik dan beter en dieper slaap. Rajshree en mijn yogaleraar zeggen het: ademhalen is het belangrijkste in het leven. Bewust zijn van je ademhaling en volledig uitademen zodat je de gifstoffen uitblaast. Ik stof mijn ademhalingsoefeningen af en ga er weer dagelijks mee aan de slag.
Het tweede is een tip die we kregen van een kennis: de mobiele telefoon de slaapkamer uit. De mijne ligt elke avond zowat naast mijn hoofd op te laden. De straling die het apparaat geeft (keer twee want de telefoon van Marcel ligt aan de andere zijde van het bed bij zijn hoofd) kan bijdragen aan een onrustige slaap.
Het effect is positief. Ik slaap beter, dieper en wordt al iets fitter wakker. De onregelmatige nachten zijn er nog steeds. Maar ik slaap sneller in en als ik weer een nachtelijke onderbreking van mijn rust heb gehad val ik gauw weer terug in een heerlijke slaap. Welterusten!
Uiteraard heb ik daarover nagedacht en het antwoord is simpel: omdat ik tegenwoordig zo chronisch moe ben dat alles twee keer zo lang duurt. Mijn wallen zijn structureel en na weer een gebroken nacht zijn ze zo gegroeid dat ik ze zou kunnen zien door mijn onderste wimperharen als ik mijn best doe.
Wonderbaarlijk vond ik het, toen ik tegen het eind van de eerste zwangerschap merkte dat ik lichter begon te slapen. Mooi staaltje van moeder natuur. Na de komst van Timo werd ik inderdaad van ieder zuchtje of kreuntje van ons kleine mannetje wakker. Ik weet dat sommige ouders hun baby maanden of langer op de eigen slaapkamer laten slapen; onze kinderen lagen allebei na 10 dagen al in hun eigen, prachtige babykamer. Wij deden namelijk geen oog meer dicht. Onze zoon was een redelijke doorslaper en alleen wakker bij nachtmerries of ziektes. Dus na de eerste maanden van gebroken nachten vanwege het voeden, keerde ook onze zalige nachtrust weer grotendeels terug.
Toen kwam nummer twee. Niet alleen is zij een lichte slaper, ze slaapt ook niet door. Op kousenvoetjes en fluisterend sluipen wij naar boven als we naar bed willen, poetsen onze tanden geruisloos - de elektrische tandenborstel ligt al 1,5 jaar werkloos in de kast - en kruipen stil als muisjes ons bed in. Anders... wordt ze wakker. Toch gaat het bijna standaard 1 of meer keer per nacht mis. De laatste 20 maanden is in ons huis een ongestoorde nacht een zeldzaamheid. En helaas zijn wij van die mensen die de 8 uur slaap per nacht hard nodig hebben. Het gevolg is dat ik peutertandpasta op mijn eigen tandenborstel doe, de wasverzachter in het bakje van de waspoeder, onze kinderen vergeet vast te maken in hun autostoelen en de vriezer wil opentrekken maar in plaats daarvan de koelkast open doe en keihard mijn hoofd stoot tegen de deur. Om het nog niet te hebben over de schade die mijn hersencellen oplopen bij fundamenteel slaaptekort.
Daarom keken mijn wederhelft en ik reikhalzend uit naar ons jaarlijks weekendje weg. Hoog op de prioriteitenlijst staat dan slapen. Lang slapen, veel slapen maar vooral ononderbroken slapen. De verwachtingen waren hoog gespannen en uiteraard kwam er die eerste nacht niets van terecht. Alsof het lichaam inmiddels is voorgeprogrammeerd op kinderen werden we 's nachts gewoon wakker en was een wekker overbodige luxe; om 7 uur gingen onze luikjes als vanzelf open. De tweede - en tevens laatste - nacht lukte het wel. Ik was werkelijk vergeten hoe ongelofelijk fijn het is om wakker te worden van je EIGEN bioritme en dat was in dit geval 10 uur. Fantastisch!
De eerste nacht thuis na ons weekendje weg was direct een harde confrontatie met de werkelijkheid. Timo lag rond middernacht met hoge koorts bij ons in het grote bed en was zo hard aan het snurken dat we met onze oordoppen in probeerden onze opgebouwde fitheid vast te houden. Kiki had ons gemist en wilde ook 's nachts papa en mama bijtanken. Zo konden we ieder uur ons bed uit en alles was weer heerlijk vertrouwd.
Twee dingen kan ik bedenken om de situatie aan mijn kant te verbeteren. Een interview in de happinez met Rajshree Patel van Art of Living zet me aan tot het eerste. De meditatie- en yoga-oefeningen die ik de afgelopen jaren met meer of mindere regelmaat doe, nieuw leven in blazen. De ervaring heeft geleerd dat ik dan beter en dieper slaap. Rajshree en mijn yogaleraar zeggen het: ademhalen is het belangrijkste in het leven. Bewust zijn van je ademhaling en volledig uitademen zodat je de gifstoffen uitblaast. Ik stof mijn ademhalingsoefeningen af en ga er weer dagelijks mee aan de slag.
Het tweede is een tip die we kregen van een kennis: de mobiele telefoon de slaapkamer uit. De mijne ligt elke avond zowat naast mijn hoofd op te laden. De straling die het apparaat geeft (keer twee want de telefoon van Marcel ligt aan de andere zijde van het bed bij zijn hoofd) kan bijdragen aan een onrustige slaap.
Het effect is positief. Ik slaap beter, dieper en wordt al iets fitter wakker. De onregelmatige nachten zijn er nog steeds. Maar ik slaap sneller in en als ik weer een nachtelijke onderbreking van mijn rust heb gehad val ik gauw weer terug in een heerlijke slaap. Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten