Dit jaar maken we het Sinterklaasspektakel ten volle mee. Want, Timo is vier geworden, zit op school en beseft heel goed wat Sinterklaas is en hoe het werkt. Wij verheugen ons er de weken voor de aankomst van de Goedheiligman al op: zo leuk, we hebben voor het eerst een 'gelover' in huis!
Al op tijd begin ik met de planning van de cadeau's. Je kan ze maar in huis hebben en de speelgoedzaken stunten - als de bladeren nog groen aan de bomen hangen - al met mooie aanbiedingen. Die wil je niet missen! Een prachtig uitgebalanceerd lijstje heb ik in mijn hoofd. Mooi duurzaam speelgoed wil ik, educatieve en echte speeldingen. Die houten knikkerbaan staat met stip op nummer één. Mijn omgeving heeft al veel ervaring met inkopen doen en ik word gewezen op een belangrijke valkuil: heel op tijd alles al in huis hebben kan ervoor zorgen dat je de allergrootste wens van je kleine lieverd, die naar boven komt zo daags voor pakjesavond, niet in vervulling kunt laten gaan. Want je planning is al dichtgetimmerd. En het geld dat je voor de cadeau's had uitgetrokken op. Nee, ik moet dit aanvliegen zoals ik dat bij een project op mijn werk zou doen. Ruimte incalculeren voor onverwachte wendingen. In dit geval een gaatje op het lijstje, geld en tijd om de 'deze auto wil ik echt zo heeel graag' wens ongezien toe te voegen aan de groeiende stapel pakjes.
Marktplaats, VIP-avond bij mijn favoriete speelgoedzaak, aanbiedingen op internet. Alles houd ik in de gaten voor mijn targets. Neem nou die knikkerbaan. Onverwoestbaar en als het even wil spelen onze kleinkinderen er ook nog mee. Maar, de uitgave is behoorlijk. Uiteindelijk lukt het met slim inkopen en hulp van oma Sinterklaas.
En dan begint het! Stipt om 12.00 uur zaterdagochtend zitten we met vier op de bank voor de intocht op tv. Met lekkere tosti's en pepernoten maken we er een gezellig moment van. Heel bewust houden we het daarna rustig. Voorgaande jaren hebben ons geleerd dat de Sint veel indruk maakt op onze kleine man, zo ook het gebons op de deur. De grote massa kinderen en ouders bij de intocht in Breda ontwijken we vakkundig en zo staan we op zondag langs de relatief rustige route in een naburig dorp. Ook met de spreiding van de pakjes momenten houden we rekening. Niet een bomvol weekend met twee dagen achter elkaar feest. Nee, 1 familie per weekend en duidelijke afspraken over kosten en aantallen van de cadeau's per kind.
Tot zover loopt alles op rolletjes. Al onze goede bedoelingen ten spijt, zien we toch iets over het hoofd. Onze kinderen mogen hun schoentje zetten. Bijna iedere dag. Dat is toch leuk voor ze! Meestal zitten er een paar (zelfgemaakte, suikervrije!) pepernootjes in. Soms een klein cadeautje, soms niets. De teleurstelling bij zo'n laatste actie is bij Timo groot, maar ja ook dat hoort erbij. Tegen de tijd dat het ons begint op te vallen dat de spanning wel erg oploopt iedere ochtend, lees ik her en der dat 1, hooguit 2 keer per week een schoentje zetten meer dan genoeg is voor jonge kinderen. Oeps. Blijkbaar was dat ook de frequentie waarop ik zelf zat te zingen achter mijn wortel en bordje water. Van andere ouders in mijn omgeving waar ik het onderwerp voorzichtig te berde breng ontvang ik reacties als 'Elke dag? Nee joh, dat is echt veel te veel! Worden ze veel te onrustig van.' Daar zijn wij inmiddels ook achter. Lang voordat het tijd is om op te staan komt Timo al naar beneden en Kiki maakt er gewoonte van om midden in de nacht sinterklaasliedjes te zingen in bed. Zo ongelofelijk schattig om te horen. Maar liever niet op dat tijdstip.
Met nog 1 nacht te gaan is er weinig meer aan te doen. Dit jaar. Maar volgend jaar doen we het anders. Oh, het pepernoten bakken, drie weken lang dezelfde CD met Sinterklaasliedjes luisteren, de gezellige Sint slinger en familiemiddagen blijven. Daar genieten we met z'n allen ontzettend van. Nee, volgend jaar komt er een heuse kalender. Met daarop de dagen - woensdag en zaterdag - dat de schoen gezet mag worden. Ook enthousiaste ouders moeten opgroeien. En mocht de nachtrust dan nog steeds verstoord worden, dan heb ik nog een troef achter de hand. We zetten de schoen na het eten en voor het in bad gaan. Ze mogen dan schoon en wel in pyjama naar beneden want de Pieten zijn al geweest! Even spelen, spanning eraf en lekker slapen maar! Klinkt als lieflijke Sintmuziek in mijn oren.
En die knikkerbaan, die is tot dusver de grote favoriet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten